دینداری، از مصرف شخصی تا عرضه‌ی عمومی

پوشش، خوراک، باور و عقیده شخصی افراد تا زمانی که مزاحمتی برای دیگران ایجاد نکند، امری کاملا شخصی بوده و به خودشان مربوط است. هیچ کس اجازه‌ی تحمیل سلیقه‌ی شخصی در موارد یاد شده به دیگری را ندارد، مگر این‌که کسی از ما کمک بخواهد و یا کمی و کاستی‌های که وی متوجه نیست در قالب یادآوری و پیشنهاد با او مطرح سازیم( مثلا یاداوری این‌که یقه‌ یخن‌قاق مچاله شده.).
ولی اگر کسی موارد یادشده را از حوزه‌ی شخصی بیرون کرده و وارد بازار می‌شود قضیه فرق می‌کند، مخاطب و مصرف کننده‌ی او حق دارد کالای عرضه شده را براندازی کند، بپوشد، کم و کاستی‌هایش را ببیند، از جنسیتش بپرسد و پس از سبک سنگین کردن در صورت پسند بگیرد و در صورت نپسندیدن از خرید آن منصرف شود. چنین تعاملی هم به تولیده کننده‌ وجه می‌دهد و هم دیگران فضای مناسبی برای عرضه‌ی محصولات خود می‌بینند.
مساله‌ی دینداری نیز در همین قالب قابل سنجش است، ایمانِ شخصی افراد به خودشان مربوط است؛ اصولاً و اخلاقاً کسی اجازه مزاحمت، اخلال و برهم ریختن آرامشِ ناشی از ایمان فردی کسی را ندارد.
چنان‌چه قبلا عرض کردم اگر دینداری محصول فکری خود را در جامعه عرضه می‌کند باید مطابق قواعد بازار( جامعه) رفتار کند. همه‌ی کمپانی‌های تولیدی شعارشان تضمین کیفیت کالا و هدفشان خدمت به خلق خداست، شعار دینداران( و البته غیر دینداران) نیز از همین سنخ است.
اگر محصول عرضه شده بخاطر عیب و کاستی در نوعیت جنس، کیفیت، رنگ، اندازه. مورد پسند خریدار قرار نگیرد، فروشنده کارش را پایان یافته تلقی کرده و به سراغ خریدار دیگر می‌رود. طبیعتا تولید کننده به دنبال عیب‌جویی در مصرف کننده نیست، نمی‌گوید: جنس من مشکلی ندارد، عیب در سلیقه‌ی توست. یا اندازه‌ی کالای من مشکلی ندارد تو زیاد چاقی، لاغری، قدبلندی، کوتاهی.
واپسین سخن
۱_ شخصا به ایمان فردی افراد و سلیقه‌های شخصی‌شان( بعنوان حوزه‌ و حریم خصوصی) نه کاری دارم، نه دخالتی می‌کنم و نه مخل اوقات خوش‌شان می‌شوم؛ ولی با کسانی که دینداری‌شان را نسخه‌ی عام می‌پیچند چنین تعاملی نخواهم داشت
۲_ هر کس حق دارد محصول فکری خود را (الهی/انسانی) در جامعه عرضه کند، در مقابل چنین عرضه‌ای
دیگران حق دارند که کالای عرضه‌شده را سبک‌سنگین کنند، در مورد آن پرسش مطرح کنند، به نقد بگیرند و سرانجام کالای عرضه شده را نپسندند. 
بر اساس این قاعده، چرا کسانی که نسخه‌های اجتماعی از ناحیه‌ی دین با تضمین صد درصدی در  کیفیت، صادر می‌کنند و چلنج می‌دهند، در مقابل پرسش و نقد دیگران سراسیمه‌ و هراسان‌اند و در صورت پسندیده نشدن کالا، دیگری را متهم به بدسلیقه‌گی و نفهمیدن می‌کنند؟ برچسبِ دشمن» می‌زنند؟ در تقابل با ایشان جبهه‌ می‌گیرند؟ دیگران را علیه‌شان بسیج می‌کنند؟

دینداری، از مصرف شخصی تا عرضه‌ی عمومی

چرا کتاب می‌خوانیم

کنشگری اجتماعی شنا کرذن در خلاف جهت آب است